.
 
  STRONA GŁÓWNA
  OGŁOSZENIA
  PLAN SŁUŻB W TYGODNIU
ważny od 03.03.2013
  PODZIAŁ GRUP NIEDZIELNYCH
ważny od 03.03.2013
  ASYSTY
  Z ŻYCIA WSPÓLNOTY
  LITURGIA
  Moderatorzy Duszpasterstwa Ministrantów
  Centrum praktyczne
  Słownik Terminów Liturgicznych
  => A-C
  => D-K
  => L-N
  => O-P
  => R-Z
  GALERIA ZDJĘĆ
  "MAŁY SŁUGA"- PUBLIKACJE INTERNETOWE
  HISTORIA DUSZPASTERSTWA MINISTRANTÓW W MURCKACH
  LEKCJONARZ MSZALNY
  Ankieta
  Skąd się wzięli ministranci, czyli nasza krótka historia...
  O parafii
  Nasz patron: św. Tarsycjusz
  Regulamin
  Zasady ministranta
  Hymn ministrantów
  Nasze modlitwy
  Księga gości
  Licznik
  Forum
  TREŚCI ARCHIWALNE
  DOŁĄCZ DO NAS!!!
  Tylko dla administracji
  Formularz Kontaktowy
DLA WSZYSTKICH ZAINTERESOWANYCH!!! AKTUALIZACJE STRONY: Codziennie w godzinach popołudniowych.
KONTAKT: e-mail: ministranci_murcki@interia.eu
autor strony: Dawid Otorowski

Strona Parafialna
Kościół Katolicki- jedna rodzina
DMAK
D-K
D-K SŁOWNIK TERMINÓW LITURGICZNYCH

D

Dalmatyka-  szata własna diakona. Wkłada się ją na albę i stułę. Pierwotnie dalmatyka była strojem świeckim. Za jej ojczyznę uchodzi Dalmacja, od której wzięła nazwę. Od IV w. nosił ją papież i diakoni rzymscy. Strojem liturgicznym diakona dalmatyka stała się w IX wieku.

Była to szata długa i szeroka, nie przepasana, o krótkich i szerokich rękawach. Z czasem uległa skróceniu, a dla łatwiejszego jej ubierania przecięto ją z obydwu boków, łącznie z rękawami. Zawsze była koloru białego z czerwonymi, pionowymi pasami, biegnącymi od ramion do dołu, tak z przodu jak i z tyłu. Od XVIII w. kolor jej zaczęto dostosowywać do koloru ornatu.

Jest znakiem urzędu, zaszczytu diakona usługującego Chrystusowi Eucharystycznemu. Modlitwa kościelna przedstawia ją jako szatę radości i symbol nadprzyrodzonej sprawiedliwości.


H

Homilia- (gr. "przebywanie razem", "rozmowa"; stąd: przemawianie podczas zgromadzenia, kazanie)

Pierwotnie wyjaśnianie Pisma Świętego podczas sprawowania chrześcijańskich nabożeństw-- zwyczaj wywodzący się z podobnych praktyk stosowanych w synagogach żydowskich (zob. Łk 4, 16-22; Dz 13, 15). Z czasem wyrazem tym zaczęto oznaczać kazania, jakie biskupi wygłaszali do swoich wiernych. Homiliaria to zbiory homilii Ojców Kościoła, którymi się posługiwano podczas Liturgii Godzin. Zazwyczaj przez homilię rozumie się kazanie wygłoszone podczas Mszy św. po odczytaniu Ewangelii; jej celem jest rozwinięcie wiary chrześcijańskiej i wyprowadzenie wskazówek dla życia przez objaśnienie wcześniej przeczytanych tekstów Pisma Świętego.

W niedziele i ważne dni świąteczne nie powinno się homilii opuszczać; poleca się ją także w dni powszednie, zwłaszcza w Adwencie i w Wielkim Poście (CIC 767; CCEO 614). Zazwyczaj podczas Mszy św. homilię głosi biskup, kapłan lub diakon. Ponieważ Chrystus jest obecny nie tylko w sakramentach, ale także w Słowie Bożym (DV 24), Sobór Watykański II zachęca do głoszenia homilii, kiedy tylko udzielane są sakramenty. Homilie wymagają głębokiego zżycia z Pismem Świętym i powinny wywoływać chęć słuchania słowa Bożego.

 
Humerał-(Łac. kośc. humerale)Lniana prostokątna chusta, którą kapłan zakłada na ramiona i szyję. Dawniej tworzyła rodzaj szala pod szyjš. Zdobiona przy szyi parurą, dawniej parura jako ozdobny pas materii w formie kołnierza.

Wywodzi się ze starożytnej chusty noszonej na ramionach przez ludzi należących do wyższych warstw społecznych. Częścią szat liturgicznych stał się w IX w. we Frankonii.

W humerale symbolika widzi hełm zbawienia (Ef 6,17; 1 Tes 5,8).

 
K

Kadzidło- chętnie stosowali poganie w swoich obrzędach. Podobnie było u żydów. W liturgii chrześcijańskiej natomiast kadzidło nie miało powodzenia ze względu na niebezpieczeństwo bałwochwalstwa. Przypominało odstępstwa od wiary przez składanie ofiary kadzielnej przed obrazami bóstw (thurificati) i dlatego budziło odrazę chrześcijan do używania kadzidła w liturgii. Dopiero gdy pogaństwo upadło, kadzidło przyjęło się w liturgii Kościoła. Najpierw przy pogrzebach oraz przy uroczystych pochodach przed papieżem lub biskupem (Ordo Rom. I), a później w szerszym zakresie. Okadzenia w czasie Mszy św. są znakiem iż "modlitwa i ofiara Kościoła wznoszą się jak dym kadzielny przed oblicze Boga" (OWMR 51). Jest to symbolika powszechnie znana, mająca swe źródło w Biblii (Mdr 18,1; Ps 140,2; Ap 5,8; 8,3-5). Okadzanie osób lub rzeczy jest znakiem okazywanej im czci o charakterze religijnym. Okadzanie wiernych jest znakiem czci dla ludu Bożego. Okadzanie księgi Ewangelii należy do najstarszych i oznacza uwielbienie dla Chrystusa obecnego w swoim słowie.

 
Krucyferariusz- ministrant krzyża

Poprawność wykonywania posługi
Do procesji używa się tzw. krzyża procesyjnego. Krzyż ten jest umieszczony na specjalnym drzewcu. Należy zwrócić uwagę na to, aby nieść go pionowo; nie przechylając na boki. Figurka ukrzyżowanego Chrystusa zawsze jest zwrócona do przodu - w kierunku pochodu procesji, tak jak twarz ministranta. Krzyż niesiemy zawsze dwiema rękami. Biorąc do ręki krzyż całujemy go i niesiemy cały czas ze czcią. Kończąc posługę także całujemy krzyż i umieszczamy w przeznaczonym dla niego miejscu.
Ministrant krzyża idzie w procesji pomiędzy ministrantami światła. Jeżeli przejście jest wąskie, pozostaje on pół kroku za ministrantami światła - świece służą podkreśleniu znaczenia krzyża, a nie pleców krucyferariusza. Po dojściu procesji, ministrant krzyża ustawia go w odpowiednim stojaku lub odnosi do zakrystii. Może także ustawić się z nim twarzą w kierunku ludu w obrębie prezbiterium i tak pozostajć przez całą mszę. Nie czyni wówczas żadnych gestów liturgicznych.

Troska o krzyż
Zadaniem krucyferariusza jest również troska o krzyż. Interesuje się on najpierw wyglądem i miejscem przechowywania krzyża procesyjnego. Nie może nieść w procesji krzyża zakurzonego lub uszkodzonego. Dlatego musi go przygotować wcześniej. Krzyżowi okazuje się zawsze największy szacunek. Umieszczamy go tylko i wyłącznie w przeznaczonym do tego celu stojaku.

Uwagi

  1. Ze względu na godność znaku, posługa ministranta krzyża jest szczególnie zaszczytna.
  2. Na określenie posługi ministranta krzyża używa się także nazwy "krucyferariusz" (łac. "niosący krzyż"). Od tego słowa zaczerpnięty jest skrót (K) stosowany przy opisie zadań ministranta krzyża w niniejszym Ceremoniale.
ANKIETA!  
 

Jak często odwiedzasz naszą stronę?
Codziennie
Co 2 dni
Rzadko
W weekend
Tylko wtedy gdy czegoś potrzebuję

(Pokaż wyniki)


 
INFORMACJE  
 
STATUS ADMINISTATORA

GG: 9788853

KONTAKT
OPIEKUN MINISTRANTÓW
Ks. Proboszcz Paweł Szumilas
Tel. 519-546-473

 
LITURGICZNE OBCHODY DNIA  
 

 
WAŻNE!  
 
OGŁOSZENIA:



 
LICZNIK: 27 odwiedzający w dniu dziesiejszym
www.ministranci-murcki.pl.tl 2009-2012
trwa ladowanie... kolczyki kOlCzYkI
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja