SZATY LITURGICZNE:



ORNAT:
Ornat - wierzchnia szata liturgiczna zakładana przez kapłana do Mszy świętej.Kolor ornatu zależy od okresu liturgicznego lub wspomnienia (oficjum) dnia (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego [OWMR 346] wymienia sześć barw ornatów: biały, czerwony, zielony, fioletowy, czarny i różowy.)





ALBA:

Alba - biała (łac. albus – biały) szata liturgiczna, noszona przez księży katolickich obrządku łacińskiego pod ornatem. Mają prawo nosić ją także posługujący wszystkich stopni, od pełniących funkcje liturgiczne ministrantów, przez posiadających tzw. posługi lektorów i akolitów, a na diakonach skończywszy.





SUTANNA:
Sutanna (z franc. i wł., łac. - rewerenda) - długa szata do kostek, lekko wcięta w pasie, z niskim stojącym kołnierzykiem, zapinana z przodu na rząd małych guziczków, noszona przez duchownych różnych wyznań chrześcijańskich, w tym katolickich, prawosławnych, starokatolickich, anglikańskich, ewangelickich i prezbiteriańskich.







STUŁA:
Stuła - Szata liturgiczna używana w liturgii wielu Kościołów chrześcijańskich. W liturgii rzymskiej rodzaj szarfy zakładanej przez kapłana (na szyję, końce zwisają swobodnie na piersiach) i diakona (ukośnie) do Mszy świętej i wszelkich innych czynności liturgicznych. Do mszy zakładana jest pod ornat, może być składana na krzyż na piersiach i przewiązywana paskiem. Diakoni przepasują się stułą ukośnie, z lewego ramienia na prawą stronę. Kolor stuły zależy od dnia i jest dopasowany do koloru ornatu. Do sprawowania spowiedzi używa się stuły fioletowej.






KAPA:
Kapa, Pluwiał - szata liturgiczna, używana w czasie odprawiania nabożeństw, które nie są mszami, jak nabożeństwa majowe czy pogrzeby (lecz tylko w trakcie drogi na cmentarz). Jest to rodzaj peleryny sięgającej stóp, zarzucanej na plecy i zapinanej pod szyją. Zakłada się pod nią komżę lub albę oraz stułę.






BIRET:
Biret (z łaciny birretum - czapeczka) jest to nakrycie głowy duchownych Kościoła katolickiego, może mieć 3 lub 4 rogi oraz ewentualnie pompon z wełny; używane kolory:

• czarny - prezbiterzy bez dodatkowych godności, diakoni-celibatariusze oraz obłóczeni klerycy oraz absolwenci niektórych uczelni wyższych
• czarny z fioletowym pomponem - prezbiterzy posiadający tytuł prałata lub kanonika
• fioletowy - biskupi, prałaci domowi - rzeczywiści Jego Świątobliwości oraz infułaci, administratorzy apostolscy oraz niektórzy niebędący biskupami wyżsi dostojnicy Kurii Rzymskiej
• czerwony - kardynałowie (jakkolwiek kardynałowie należący do Katolickich Kościołów wschodnich często zachowują nakrycie głowy własnego Kościoła)
• biały - używany w niektórych zakonach posiadających białe habity (papież mimo białej sutanny nie nosi biretu, w zastępstwie może używać camauro)

CINGULUM:
Cingulum - gruby sznur z frędzlami na obu końcach, używany przez kapłanów i usługujących w kościołach chrześcijańskich, jako element stroju liturgicznego. Służy do przewiązania w pasie alby lub habitu. Użycie cingulum nie jest obowiązkowe, gdy alba jest tak uszyta, że przylega do ciała bez tego paska. Nazwa wywodzi się od łacińskiego słowa cingulum, oznaczającego pas żołnierski lub pas urzędniczy.Dawniej cyngulum był szerokim pasem zdobionym haftem. Pasek symbolizuje wstrzemięźliwość i panowanie nad pożądliwościami cielesnymi. Jest także znakiem pracy w służbie Bożej i posłuszeństwa.




HUMERAŁ:
Humerał - w Kościele katolickim biała chusta będąca elementem stroj liturgicznego, okrywająca szyję i ramiona noszącego albę. Humerał pochodzi od starożytnej chusty noszonej przez ludzi przynależących do wyższych warstw społecznych.Od IX w. pełni funkcję szaty liturgicznej - pierwotnie funkcję taką uzyskał we Frankonii. Obecnie jest coraz rzadziej używany, choć w niektórych obrządkach może być wymagany (np. ryt trydencki). Czysto praktycznym powodem noszenia humerału jest ochrona alby przed potem. Bardzo często zakłada się go dla ukrycia stroju świeckiego, który nie powinien być widoczny. Niektórzy zakonnicy zakładają nieco większy humerał na swój kaptur, tak aby nie był on widoczny.



KOLORATKA:
Koloratka –  Duchowni noszą białą, usztywnioną koloratkę bez zdobień, zapinaną z tyłu. Słowo pochodzi od francuskiego "collerette", co oznacza po prostu "kołnierzyk" i nie ma nic wspólnego z "kolorem". Koloratka jest symbolem czystości duszy.




KOMŻA:
Komża - szata liturgiczna w Kościele katolickim; skrócona alba o szerokich rękawach. Pierwotnie komża była używana wyłącznie w chórach, podczas liturgii godzin, dopiero od XIV w. może być stosowana we wszystkich czynnościach liturgicznych, dla których nie zastrzeżono wyraźnie alby. Jest ona podstawowym strojem ministrantów, ale także kapłanów którzy nie odprawiają Mszy Świętej, a w niej uczestniczą (np. udzielają Komunii lub zbierają na ofiarę). Jest białego koloru, co oznacza czystość serca i ducha.



SUTANKA:
Sutanela, sutanka - szata liturgiczna zakładana przez ministranta ubranego w komżę. Może mieć wygląd podobny do sutanny, lub zakrywać tylko nogi (rewerenda - ubiera się ją od pasa w dół). Jest koloru czarnego, bądź odpowiadającego kolorowi szat liturgicznych, w zależności od okresu roku liturgicznego. Czasami do sutaneli zakładana jest pelerynka.